a ja znów pijana uciekam od rzeczywistosci
pozwolcie mi tu zostac
nie budzcie mnie
ten swiat jest piekny
taki miekki
tylko dlaczego
powoli
powoli
zaczynam coraz bardziej
nienawidzic siebie
chcialabym kiedys uciec
tak na zawsze
ale wciaz za bardzo
lubie zyc
pozwolcie mi tu zostac
nie budzcie mnie
ten swiat jest piekny
taki miekki
tylko dlaczego
powoli
powoli
zaczynam coraz bardziej
nienawidzic siebie
chcialabym kiedys uciec
tak na zawsze
ale wciaz za bardzo
lubie zyc
posted by itilli at 12:32
5 Comments:
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
uważam, że wyjściem z sytuacji jest spojrzenie prawdzie w oczy, zmierzenie się z wszystkimi problemami, a nie wieczne uciekanie przed nimi w alkohol, w kolejne niby związki. prawda jest taka, że dopóki nie rozwiąże się problemu, to będzie on zawsze powracał. nieważne jak daleko byś uciekła i co zmieniła w swoim otoczeniu. bo to nie jest wina ani otoczenia, ani ludzi, lecz problemy tkwią w nas. a jeśli uważasz, że jestem mało empatyczna i zbyt krytyczna pisząc to wszystko, to wiedz, że sobie doradziłabym to samo i staram się właśnie tak podchodzić do sprawy. poza tym przyjaciele nie są od tego, żeby mówić, to co chce się słyszeć. zatem, olka, dość tych dziecinnych ucieczek i zmieńkczania sobie świata. tym bardziej, że tak jak juz kiedyś powiedziałam, prawdziwe cierpienie jeszcze nie nadeszło i nei ma tak naprawdę czego się bać :)
Tak jak obiecałem przetłumaczyłem ci mój wpis na blogu na polish language:
Nienawiść jest ścieszką Ciemnej Strony Mocy
Ciemnośc..wiezi mnie , wszystko co widze. zniekształcone obrazy wszędzie
przyciemniły mój swiat.
Zagubiony w sobie , zagubiony w kregu nienawiści , uwieziony w łonie z krwi i kości
Cały ten czas czółem się porzucony i rozbity, wyssany (przez pasozyta) z przyjemności i wiary. Moja dusza bardzo bolała w srodku. Zaczałem sie zamykac wewnatrz mojej samotności - zamykac w moim nagrobku z bólu. I nagle niespodziewianie , pojawiło sie swiatło. Boskie błogosławienstwo z gwiazd i chociaz przez chwile poczółem się naprawde szczesliwy.Byłem "Kimś"- nie tylko kupa smieci. Ale tak szybko jak sie pojawiło tak tez aniknęło w oslepiającym błysku. Odszedłem przed tym swiatłem
Znowu w moim ciemnym pokoju , przeciwstawiam sie ranom zadanym mojej duszy
Prześlij komentarz
<< Home